Gefeliciteerd, Michiel! Ik ken het gevoel om deze soort te vinden. Opmerkelijk vroeg einde bloei, maar misschien is dat ook vanwege het warme weer in Europa. Naast mijn foto's in de database, staan er ook nog een paar in mijn PA.

hebbes
van harte

Ja, dit is voor de liefhebbers.

Onze contactpersoon in Luxemburg zei dat de planten altijd op dezelfde plek verschijnen. Pak 'm beet een vierkante meter denk ik dan maar ik kan dat niet bevestigen of ontkennen. Ik kan me echter moeilijk voorstellen dat een spookorchis grote afstanden "wandelt" onder de grond, juist omdat hij van een schimmel afhankelijk is en indirect ook van een boom. Nu kan het mycelium van een schimmel wel een heel groot oppervlak beslaan en wat dat betreft zou een spookorchis dan ook grote afstanden kunnen afleggen zonder als het ware contact met de schimmel te verliezen. Maar is het niet meer voor de hand liggend dat het door de zeer onregelmatige bloei lijkt alsof de planten elke keer op een andere plaats verschijnen? Het zou interessant zijn om te weten hoe vaak een aantal spookorchissen bloeien over een periode van vele jaren. Bloeien ze bijvoorbeeld elk jaar wanneer de omstandigheden goed zijn? Of kunnen ze het helemaal niet opbrengen om twee jaar achtereen te bloeien omdat ze na een bloei helemaal zijn uitgeput en weer een aantal jaar nodig hebben om te herstellen van die inspanning? En ook dat zal mede afhankelijk zijn van hoe het de schimmel vergaat. Als die het zwaar heeft, heeft de spookorchis het mogelijk ook zwaar. In dat opzicht: kijken we überhaupt wel naar de conditie van de spookorchis of is dat slechts een afspiegeling van de conditie van de schimmel?

Ik weet niet of de spookorchis die ik vorig jaar fotografeerde (nog in de knop) op nog geen meter van de plek waar ik het jaar daarvoor (2016, dus) er ook een vond, dezelfde plant is. Op die oorspronkelijke plek stond er in 2017 in ieder geval geen, maar dus wel die andere op korte afstand. Zoals blijkt uit de tekst was ik daar al drie keer aan voorbij gelopen, voordat hij me opviel. Ik heb daarna echt op mijn knieën rondgekropen om andere op te sporen, zonder succes. Hoe het dit jaar is, weet ik nog niet. Mogelijk kan ik eind volgende week weer eens gaan kijken (nu ben ik nog in Nederland).

Ja, het is toch nog toe de moeilijkste soort om te zoeken. Klein, al zie ik op internet ook foto's van relatief forse planten en soms zelfs in bosjes bij elkaar. Verder geen kleur dat fijn contrasteert met de directe omgeving. Nee, het is beige tegen dorre beukenbladeren met honderd verschillende kleuren lichtbruin. Misschien dat na een regenbui wanneer de beukenbladeren wat donkerder kleuren, de lichte spookorchissen iets beter opvallen? En soms staan ze tussen het mos heb ik me laten vertellen, dan vallen ze misschien ook wat beter op. Maar een plantje vinden van 5 cm is gewoon puur geluk.

Vorig jaar vond ik er ook nog een in een wat groenere omgeving, dus niet in een donker bos, maar ook erg klein (een beetje naar beneden doorscrollen) en puur bij toeval gevonden, dan komt er echt een gevoel van serendipiteit over je. In dat nattere gebied ga ik dit jaar ook nog wel wat beter zoeken, want zo'n hele groep spookorchissen vinden staat hoog op mijn verlanglijstje

Dat is wel een heel ongewone standplaats voor zover ik kan inschatten. In ieder geval heel anders dan het beukenbos met een dikke laag beukenbladeren in Luxemburg. Hij contrasteert wel mooi tegen het groen van het gras.