Mooi dat natuurgeweld vastgelegd

grts
Sieg

Indrukwekkend. Zeker nu er veel aandacht voor de ramp is in de media.

Qua timing goed geplaatst nu. Iedere avond na het journaal van 20.00 uur kijken we naar de beelden van de watersnoodramp 1953.

Gr.
@d

Ik weet nog goed hoe bang wij waren voor mijn oom en tante en hun 3 kinderen.Zij hebben 5 dagen op een niet bevloerde vliering van hun huis gezeten, voordat zij gered werden. Ze hadden een gat in het dak gemaakt om de po te kunnen legen en een laken buiten vastgemaakt. We waren dolblij toen wij hoorden dat ze in de Ahoy hallen in Rotterdam waren aangekomen.
Groet Lida

Mooie opname

Passend, prachtig licht jou toe vertrouwt
groet susan

Zo mooi als een analoge foto groot afgedrukt op papier. Heerlijk levendig. Hester

Mooi passend beeld voor het levend houden van de herinneringen aan deze dag.

Mixed feelings Nel. De ramp is mijn oudste, bewuste herinnering. Ik was toen 5. Het zal niet meer gebeuren denk ik en hoop ik. Toch ben ik blij dat ik nu op 110 meter woon.
De foto is prachtig maar staat voor mijn gevoel een ietsje scheef.
Groeten Peter

Peter, het is moeilijk om hier de horizon te bepalen. De kustlijn loopt hier komvormig, alleen uiterst rechts een stukje horizon te zien waarboven dan weer vaag de Zeelandbrug schuin wegloopt. Het was dus een beetje gokken...
groet van Nel

Lida, even inhakend op je verhaal: wij woonden destijds in een dijkhuisje in Den Osse, volgens mij een bekende plek voor jou. Het huisje stond ongeveer waar nu het gemaal is. Het gekke is dat wij op zondag overdag nog niets wisten van wat er die nacht gebeurd was. Tegen de avond werd het heel mistig (dachten wij) maar het bleek het water te zijn. De sloten liepen vol en even later stroomde het water over de weg. We moesten halsoverkop vluchten en zijn naar de boerderij een eindje verder gelopen en hebben daar een paar dagen op zolder gezeten totdat een schip ons meenam. Het herenhuis waar we schuilden staat er nog, ik geloof dat er nu een camping is .Gelukkig hebben wij geen naaste familie verloren, maar wat me nog helder voor de geest staat is het geluid van de storm en alle dieren die we daar een voor een zagen verdrinken.
groet van Nel

Toen ik vijf was ging de deurbel en stond de buurman in legeruniform voor de deur om te zeggen dat hij opgeroepen was voor Zeeland. Daarna hadden we een tijdje twee jongens die niet naar huis konden te logeren. Hester

Indrukwekkend!
Groeten,
Paul

Storm mooi in beeld gebracht. De omzetting naar zwart/wit vind ik een goede keuze.

Groet, Joop

Qua emotie, een heftig beeld Nel.
Ik ben nog niet eerder zo betrokken geweest bij de ramp als nu.
Ik denk ook mede door alle aandacht in de media. Heb er ook nooit bij mijn ouders naar gevraagd, er werd niet over gepraat en nu kan het helaas niet meer...
Goed om jullie verhaal te horen.