Het magazine voor Natuurfotografen

Nederpix.nl Forum Index -> Fotograaf van de maand


Luc Hoogenstein - fotograaf van juni 2013

 
Post new topic   Reply to topic
View previous topic :: View next topic  

Author
Message
Arjen Drost
Admin
Admin


Gender: Male
Age: 47
Joined: 29 Sep 2005
Posts: 13141
Location: Groningen
Offline

View user's profile Send private message Visit poster's website
PostPosted: Fri 31 May 2013, 23:00    Post subject: Luc Hoogenstein - fotograaf van juni 2013
Korte bio
Naam: Luc Hoogenstein
Leeftijd: 42
Woonplaats: Utrecht
Beroep: Vogelbescherming; freelance fotograaf en auteur natuurboeken
Andere hobby’s: voetbalcoach
Gebruikte apparatuur: Nee, alles nieuw gekocht
Website: www.luchoogenstein.nl
Foto’s op Nederpix: ja, onder luc hoogenstein


Fotograaf in actie.
Schotland. Misschien wel een van de mooiste streken van Europa.
Rondzwerven door ruige natuur in frisse lucht, dat is genieten. Foto is gemaakt door Lianne Schroder.


Interview
Van loupe en verrekijker naar fotocamera
Het is allemaal een beetje toeval. Eigenlijk ben ik een bioloog met een camera om zijn nek, die toevallig ook nog een beetje talent voor fotografie bleek te hebben. Ik was al vanaf mijn 10e bezig met natuur. Vooral de NJN, de Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie, was belangrijk: ik zwierf samen met leeftijdsgenootjes door het hele land achter de vogels, vlinders, libellen en alles wat nog meer bewoog aan. Een geweldige tijd (ik kan de NJN iedereen aanraden, zie http://www.njn.nl !), waar ik ontzettend veel opstak van hoe de natuur in elkaar steekt. Met de opkomst van de digitale fotografie kreeg ik de kans om mijn waarnemingen beter vast te leggen. En opeens ben je dan met natuurfotografie bezig. Niet vanuit de invalshoek van fotografie, maar vanuit de biologie. Voor je het weet zit je opeens bij een beeldbank, staan je foto’s in allerlei tijdschriften tot in Australië en Nieuw-Zeeland, maak je boeken, geef je workshops voor bijvoorbeeld Natuurmonumenten en jureer je fotowedstrijden. Het verbaast me nog steeds hoe onvoorspelbaar en wonderlijk het leven soms in elkaar zit.


Hamster
Een blik en je weet het verhaal. Trabant, dode hamster: een weg ergens in het landelijk gebied in Oost-Europa. In dit geval Hongarije. Groothoekfoto.


Leuke en minder leuke kanten
Natuurfotografie is geweldig. Voor mij betekende het een herontdekking van bijvoorbeeld het kijken naar vogels, misschien zelfs wel van de manier waarop ik naar de natuur keek. Zo zat ik ooit 7 uur lang in een hut op de Holterberg te wachten op Korhoenders. Nul Korhoenders voor de hut, maar ik zag wél de Holterberg ontwaken. Witte wieven, het diepe ‘kor’ van twee Raven, een Blauwe kiekendief traag zeilend in de verte, zingende Roodborsttapuiten en koerende Korhoenders. Geen foto’s, maar wel een heerlijke ochtend. Sommige fotografen beschouwen een dag als mislukt als er geen goede foto gemaakt is, maar mij maakt dat niet zoveel uit. Net (dinsdag 21 mei) zag ik 23 Bijeneters bij Landgoed Oostbroek. Pokkenweer, weer geen foto’s, maar ik ging behoorlijk uit mijn dak. Soms is fotografie niet zo belangrijk, maar is alleen de beleving al goud waard.


Lieveheersbeestje
Een foto die iedereen kan maken. Op warme, vroege voorjaarsdagen komen de tienstippelige lieveheersbeestjes tevoorschijn, en met een beetje geluk zie je er eentje over boerenkrokussen kruipen. Macrofoto.


Wat mij wel stoort binnen de natuurfotografenscene is de prestatiedrang. Daarmee laat de natuurfotografie eigenlijk zien dat het een normale maatschappelijke stroming is: overal willen mensen de beste zijn. Sommigen verliezen daarbij bewust of onbewust volledig uit het oog dat datgene wat ze fotograferen het uitgangspunt moet zijn, en niet de foto zelf. Respect voor je onderwerp is iets wat zeker in de natuurfotografie een vereiste zou moeten zijn. Ik weet dat dat soms best moeilijk kan zijn: je moet weten wát je aan het fotograferen bent, waarom een beest zich zo gedraagt en dus of je het niet onbewust de boel aan het verstoren bent. Er is geen enkele fotograaf die nog nooit iets verstoord heeft (ik dus ook), maar bewust een beest verstoren omdat je die ene foto wilt hebben, daarmee overschrijd je naar mijn bescheiden mening de grens. Vooral mensen die het proberen te bagatelliseren, daar kan ik me dood aan irriteren. Van die mafkezen die met zakken bitterballen of andere snacks vossen voeren, en dan “hier vosje vosje” gaan roepen, om vervolgens ‘off fora’ glashard te ontkennen dat zij dat doen (en ja, het zou zomaar kunnen dat er mensen hier actief zijn, die nu met een licht schaamrood op de kaken dit zitten te lezen terwijl ze schuchter over hun schouder kijken of niemand ze ziet). Of fotografen die willens en wetens de boel besodemieteren bij fotowedstrijden. Zelfs Argus is daar het afgelopen jaar aan ten prooi gevallen, waar de overall winnaar een ‘natuurfoto’ was die was gemaakt in Natuurpark Lelystad van een dier in gevangenschap. Het zijn voorbeelden die een slechte uitstraling hebben op datgene waar wij met zijn allen mee bezig zijn: het genieten van de natuur met een camera.


Slechtvalk en spreeuwen
Hier hou ik van. Een vrij sobere, abstracte benadering van een spectaculair luchtgevecht. Vorig jaar zat een grote groep Spreeuwen in Utrecht, die Sperwers en Slechtvalken aantrok. 70-200mm-lens met 1.4tc


Specialiteit
Wat mij echt interesseert zijn foto’s met een verhaal. Misschien is dat wel mijn specialiteit, hoewel ik dat een zwaar woord vind. Vooral de interactie tussen mens en natuur vind ik boeiend, omdat je daarmee een verhaal in je foto kunt stoppen. Meerdere lagen aanbrengen, daardoor blijf je langer naar een foto kijken. Simpele voorbeelden: een portret van een dode arend met in de achtergrond een aankomende auto, of een kind dat vol oprechte verwondering naar een pas uitgeslopen libel kijkt. Dat vind ik boeiend: daarmee maak je foto’s herkenbaar voor veel mensen. De zoveelste briljant gefotografeerde Zilveren maan of Weidebeekjuffer of zo kan mij nooit heel lang boeien, hoewel ik natuurlijk ook dat soort foto’s graag wil maken. Maar dan is het meer een resultaat van de natuurbeleving op dat specifieke moment. De foto zelf, daar blijf ik meestal niet lang bij hangen.


Silver Fern
Ik dacht dat het een ontzettende open deur was. De officieuze Nieuw-Zeelandse vlag en het embleem van de immens populaire All Blacks is het blad van een Silver Fern op een zwarte achtergrond. Het leek me leuk om, toen ik daar was, daar een foto van te maken, in het echt. Hard contrast: blad in de zon, achtergrond is de zwarte schaduw van een boom, klein stukje van de stengel afgekloond en klaar. Wat bleek: mijn Nieuw-Zeelandse collega's gingen uit hun dak: hadden ze nog nooit gezien! Standaard-lens


Wat kenmerkt jouw foto’s?
Elke fotograaf maakt een ontwikkeling door, en ook ik ontkom daar niet aan. In het begin wilde ik (zoals veel fotografen) dieren goed herkenbaar in beeld hebben, maar tegenwoordig fotografeer ik gevarieerder. Van portret tot overzichtsfoto’s van het gebied met het beestje er klein in. Ik kan van mezelf niet goed beoordelen wat de herkenbare elementen van een foto van mijn hand zijn. Misschien bij die interactiefoto’s: ik wil altijd spontane acties, dus geen in scene gezette toestanden. Op de een of andere manier zie je vaak toch dat het ‘nep’ is. Gelukkig zijn mijn modellen (= m’n kinderen Wink ) gewend aan het feit dat papa vaak met een fototoestel rondloopt, dus die negeren me vrijwel volledig (als ik een camera om heb). Dat geeft mij een goeie kans op spontaniteit in foto’s. Een aardig voorbeeld is misschien de coverfoto van de Gezinsagenda 2013 van Natuurmonumenten. Op die foto zie je mijn dochter herfstbladeren in de lucht gooien. Het was eind november 2011, maar belachelijk warm voor de tijd van het jaar. We wandelden in Zuid-Limburg, en kwamen in een beukenbos terecht met wat Amerikaanse eiken ertussen. Mooie bomen, véél bladeren op de grond, oftewel: onweerstaanbaar. Ze begon spontaan met bladeren in de lucht te gooien. Prachtig beeld, paar foto’s van gemaakt (“leuk voor het familiealbum”), en 20 seconden later was het voorbij. De uitstraling van die foto’s was ráák. Het plezier spatte ervan af. Dat Natuurmonumenten die foto’s eruit pikte vertelde mij in ieder geval dat die oprechte, kinderlijke spontaniteit ook voor anderen herkenbaar was.



Een fotograaf die beweert nog nooit iets verstoord te hebben, die liegt.
Als je met de natuur bezig bent, dan verstoor je eigenlijk altijd wel iets. De truc is om die verstoring tot een minimum te beperken. Leer je favoriete gebied goed kennen, begrijp waarom bepaalde soorten ergens voorkomen en probeer hun gedrag te doorgronden. Oftewel: ga naar buiten, en vaak! Soortenkennis én kennis van gebieden is eigenlijk onontbeerlijk als je de ambitie hebt om verstoring te voorkomen. Vogelbescherming heeft een rapport uitgegeven over de verstoringgevoeligheid van vogels, wat gratis te downloaden is. Ik kan iedereen aanraden om dat te lezen, omdat het je in ieder geval inzicht geeft in hoe vogels reageren op de aanwezigheid van verschillende recreatievormen. Het zal je verbazen …


Noorwegen, Zeearenden zoeken bij het eiland Smola. Deze jonge Zeearend was een van de weinige vogels die in de buurt van het bootje kwam, gelokt door een diepgevroren harder. 70-200mm met 2x converter

Als ik ooit heel veel geld en tijd zou hebben …
Ik zou wel eens een echte reportage willen maken (dus fotografie én schrijven) over een situatie waarbij de natuur door menselijk handelen in de knel is gekomen, of waarbij de mens er juist voor heeft gezorgd dat een bepaalde soort weer erbovenop begint te krabbelen. Journalistieke natuurfotografie, zeg maar. Dan maakt het onderwerp me niet eens zo veel uit, hoewel het verhaal van de Kakapo uit Nieuw-Zeeland wel een bijzonder boeiend verhaal is om te vertellen. Dus, wie wil mij sponsoren voor een fantastisch artikel in beeld en schrift over de Kakapo? Dan begin ik alvast met het regelen van vergunningen Wink.


Papegaaiduiker
Macro is ook een leuke sport, en kan kleurrijke studies opleveren. In dit geval een (ongecropte foto van een) bek van een Papegaaiduiker. 180mm macrolens


Heb je een fotograaf die je erg inspireert?
Nee, eigenlijk niet, maar dat komt omdat ik zoveel dingen te doen heb dat ik de tijd niet heb om me veel in werk van anderen te verdiepen. Naast een drukke baan ben ik bijvoorbeeld ook nog coach/trainer van een voetbalelftal van eerstejaars F-jes, en dat is ontzettend tof (misschien nog wel leuker dan fotografie!) maar ook tijdrovend. Daarnaast werk ik op dit moment voor de KNNV aan reisboeken over Mallorca en Lesbos, en dat kost ook tijd. Wel kijk ik vaak in tijdschriften specifiek naar de foto’s, en daar kan ik inspiratie uit halen. Vooral bij foto’s die niets met natuur te maken hebben. Soms zie ik technieken of compositiemethoden voorbijkomen waarvan ik dan denk:”Hé, dat is gaaf, hoe zou dat eruit zien als je bijvoorbeeld een Weidebeekjuffer op die manier zou fotograferen?”. Wat ik een hele goede fotografe vindt is Els Branderhorst. Els heeft de schilderkunst als achtergrond, en dat zie je terug in een rijke variatie in compositie die ze in haar fotografie laat zien. Ze heeft een goede PBase-site die echt aan te raden is.


Azuurjuffer
Azuurjuffers gaan savonds vaak in hoog gras bij het water slapen. Ik wilde een ontwakende juffer fotograferen, en zocht een slaapplaats. 'S avonds statief geplaatst boven de slaapplaats, zodat ik de boel in de ochtend niet zou verstoren. Volgende ochtend camera op statief geplaatst, en wachten totdat er eentje omhoog kwam op zoek naar de zonnestralen om op te warmen. Dit is een foto van dat moment.


Een aardige anekdote
Nieuw-Zeeland, augustus 2012. Een van dé soorten die ik heel graag wilde zien daar was de Black Stilt, oftewel de Zwarte steltkluut. Met nog maar 20 broedparen in de wereld de zeldzaamste steltloper op aarde (zeldzamer dan de Lepelbekstrandloper!). Goede voorbereidingen getroffen, veel gelezen en uitvoerig met mijn collega’s van de Nieuw-Zeelandse Vogelbescherming gesproken. Het ging vooral om het zien, fotograferen was niet het doel maar zou een extraatje zijn. Uiteindelijk kwamen we op een plek waar ik een redelijke kans zou hebben. Hoog in de bergen, buiten het broedseizoen. Stervenskoud, een tientallen vierkante kilometers grote stenenvlakte, maar als ik geluk had zou er daar misschien eentje zitten. En ik had inderdaad mazzel: ik vond na uren struinen in het laatste avondlicht een adult exemplaar waar ik ook wat bewijsfoto’s van kon maken. Ik helemaal gelukkig, hoewel de terugtocht in het donker wat minder makkelijk was en de familie in lichte paniek raakte waar ik toch bleef (het was daar uitgestorven). Ik liet in de camper de foto’s aan mijn zoontje (toen 6) zien, en vertelde over de vogel, hoe zeldzaam hij was en hoe mooi. Zijn wangetjes begonnen te gloeien:”Die wil ik ook zien!”. De volgende ochtend wij dus vroeg uit de veren; thermokleding, dikke muts en handschoenen aan, en de vlakte weer op. Het werd een avontuur. We moesten samen koude, soms diepe gletsjerstromen doorkruisen, over glibberige rotsen klauteren, enzovoort, maar ons (en vooral zijn) doorzettingsvermogen werd beloond: we vonden er weer een, vast hetzelfde exemplaar als gisteren. Snel de camera neergezet en als standbeelden langs de oever gaan zitten (vraag dat maar eens aan een jongetje van zes). Wat gebeurde er: de zwarte steltkluut deed alsof we er niet waren, en vloog naar ons toe! Uiteindelijk landde de vogel op een meter of 10 van ons af, en liep foeragerend langs de oever recht op ons af. De stilt passeerde ons op anderhalve meter afstand, stopte even, keek ons aan, en kuierde weer rustig verder. Je kunt dan niets anders dan ademloos en roerloos toekijken. Uiteindelijk kwamen er nóg twee aanvliegen, dus onze tocht was perfect. Natuurlijk hebben we de nodige foto’s gemaakt toen we merkten dat de vogels zich niets van ons aantrokken en rustig doorgingen met foerageren. Het lukte mijn zoontje ook om een paar goede foto’s te maken, en vanaf dat moment was hij volledig verslingerd aan vogels en fotografie (hij heeft nu zelfs zijn eigen birdpix-account). Maar dat ene moment, dat was zó intens, en als je dat dan met zijn tweeën mag beleven: onbetaalbaar! De foto’s zijn allemaal naar mijn Nieuw-Zeelandse collega’s gegaan en worden nu in hun media-uitingen gebruikt. Dat de foto’s verder komen dan alleen mijn Mac is een aardige en niet onbelangrijke bijkomstigheid.









Wat vind je van Nederpix?
Nederpix is in principe een leerzame en leuke website. Ik heb met veel lol vier jaar lang gemodereerd, en dat was genoeg. Daarna is mijn bijdrage steeds minder geworden, met in 2011 nog vier foto’s, en in 2012 eentje, in het determinatiealbum. Het mooie van Nederpix is dat getalenteerde mensen mooie beelden kunnen delen en dat jonge aanstormende talenten een podium hebben om hun werk te laten zien met goede opbouwende kritieken. Daar staat tegenover dat er altijd mensen zullen zijn die zichzelf de koning vinden, die zijn gaan geloven van wat anderen van hen vinden. Van die opgeklopte egootjes die ervan overtuigd zijn dat ze de waarheid in pacht hebben. Dat kan nadelig zijn voor de sfeer op het forum, en is voor mij destijds de reden geweest om met Nederpix te stoppen. Ik steek mijn tijd en energie liever in dingen waar ik zelf ook energie van krijg. En wat je merkt is dat je andere fotografen, die ook Nederpix verlaten hebben, via andere wegen wel weer tegenkomt. De fotografenwereld is niet zo groot. Facebook is een aardige optie wat dat betreft, en daar ben ik nu ook actief.

Beste foto

Beste foto, beste foto … Ik kan niet beoordelen wat mijn beste foto is. Waarschijnlijk is dat niet eens een natuurfoto. Misschien is mijn beste foto wel een groothoekbeeld van mijn twee kinderen, die elkaar te lijf gaan met bijl en zwaard met een Engels kasteel in de achtergrond. Speelgoedwapens uiteraard, de dynamiek en plezier knalt ervan af. Als ik dan toch een natuurfoto moet kiezen, dan maar deze. Een Zoetwaterkrokodil wordt door een libel gebruikt als uitkijkpost. Als je goed kijkt, dan zie je dat de libel al helemaal in de starthouding zit om een vlieg te grijpen die een stukje verderop in het beeld zit. Twee predatoren, een hele grote en een hele kleine, in één foto, met als extraatje een potentiële prooi. Maar er zit meer achter deze foto. Wat je niet ziet, is dat mijn beide kinderen naast me waren gekropen om ook naar die ‘grote’ krokodil te kijken. De afstand was veilig, een meter of 5. Maar de kinderen vonden het geweldig spannend, en die opwinding voel ik elke keer weer als ik deze foto zie. Wat mij betreft is deze foto daarom af. Het is een combinatie van een bijzonder beeld en een bijzondere, persoonlijke beleving.


Kleine Zilverreiger
Vette high-key-fotografie, hartstikke leuk om te doen als de weersomstandigheden slecht lijken! Deze Kleine Zilverreiger is op een bewolkte dag met tegenlicht gefotografeerd. Fors overbelichten en klaar. 500mm met 1.4 converter


De volgende fotograaf van de maand
Daarvoor wil ik iemand voordragen die een, in de natuurfotowereld zeldzame combinatie bezit: een fenomenale soortenkennis waar het gaat om kleine beestjes en planten, en een aardig karakter: Mark van Veen. Mark is een fotograaf die op fotografiegebied veel verder kijkt dan enkel natuurfotografie. Ben benieuwd met welke foto’s je gaat komen, Mark!


Last edited by Arjen Drost on Sat 01 Jun 2013, 17:58; edited 1 time in total
Back to top
Reply with quote
 
Herman Berkhoudt


Gender: Male
Age: 79
Joined: 25 Sep 2005
Posts: 127
Location: Leiden
Offline

View user's profile Send private message Send e-mail
PostPosted: Sat 01 Jun 2013, 8:16    Post subject:
Ha Luc,

Het lijkt alsof ze je haast postuum een oorkonde geven. Heel terecht, hoor!

Met name de opnamen van de zwarte steltkluut uit Nieuw Zeeland deden me wel wat.

Analoog legde ik die zelf ook vast. Dat vergeet je nooit meer.

Groet, Herman
_________________
Canon 50D, diverse lenzen, Manfrotto statieven.
Back to top
Reply with quote
 
Michiel Janssen


Gender: Male
Age: 49
Joined: 16 Apr 2009
Posts: 926
Location: Zevenhuizen
Offline

View user's profile Send private message Visit poster's website
PostPosted: Sun 02 Jun 2013, 17:42    Post subject:
Een mooi verhaal geworden met dito foto's. Hopelijk ga je af en toe weer eens wat van je werk laten zien hier op NP, zo'n foto met een verhaal bijvoorbeeld.

Groeten,

Michiel
_________________
http://michieljanssen.smugmug.com
http://www.flickr.com/photos/88081547@N06/
Back to top
Reply with quote
 
peter wijn


Gender: Male
Age: 57
Joined: 23 Nov 2005
Posts: 2331
Location: Utrecht
Offline

View user's profile Send private message
PostPosted: Mon 03 Jun 2013, 15:11    Post subject:
wat me opvalt aan dit verslag
- naast de omstandigheid dat het bijzonder mooi is om een zwarte steltkluut in een serie foto's te zien naderen -
is dat we kroost zien van deze fotograaf,
en iets wat lijkt op zijn auto en huisdier lijkt...

... maar weinig van hem zelf.

(Luc, vraag me af of de mensen je nog aan deze foto gaan herkennen, misschien weer eens een nieuwe maken)
_________________
Ik ben niet dik, ik ben een vrachtwagen.
Back to top
Reply with quote
 
luc hoogenstein


Gender: Male

Joined: 08 Sep 2005
Posts: 6200

Offline

View user's profile Send private message Send e-mail Visit poster's website
PostPosted: Tue 04 Jun 2013, 8:57    Post subject:
Dank jullie voor de reacties, ook voor alle berichten die via andere kanalen binnenkwamen en nog steeds komen! Ik vond het leuk om te doen: als je al een tijdje minder actief bent is het makkelijker om wat objectiever naar Nederpix te kijken. Ik sluit niet uit dat ik ooit weer wat laat zien; als de drukte voorbij is. En Peter, we gaan wel een nieuwe foto maken Cool .

groet,
Luc
_________________
Nederpixer in ruste

Volg Luc op Twitter: http://twitter.com/luchoogenstein
Augustus 2011: Veel nieuwe foto's op www.luchoogenstein.nl
Luc op Facebook: www.facebook.com/luchoogenstein

CPN-Goldmember
Back to top
Reply with quote
 
Eric Gibcus


Gender: Male
Age: 56
Joined: 20 Sep 2005
Posts: 75
Location: Nieuwegein
Offline

View user's profile Send private message Send e-mail Visit poster's website
PostPosted: Fri 07 Jun 2013, 19:20    Post subject:
Mooi verhaal Luc, voor mij zeer herkenbaar Hoogensteins.
Hoop toch wel dat je weer wat werk upload.
groet, eric
_________________
Nikon d200, d70, f90X, Nikon 80-400vr, Nikon 60 & 105 mm macro, Nikon28-70 mm, Nikon 20mm, Nikon Sb26 flitser, Sea & Sea YS-20 ow-flitser, Subal onderwaterhuis
kijk ook op www.deeldenatuur.nl
Back to top
Reply with quote
 
Display posts from previous:   
   Nederpix.nl Forum Index -> Fotograaf van de maand

 
Post new topic   Reply to topic
Page 1 of 1


Jump to:  

You cannot post new topics in this forum
You cannot reply to topics in this forum
You cannot edit your posts in this forum
You cannot delete your posts in this forum
You cannot vote in polls in this forum