Nederpix.nl :: Nederpix.nl - Natuurfoto's online en natuurfotografie site + forum / Nature pictures online and nature photography site + forum :: Bekijk onderwerp - Jelger Herder

Arjen Drost
Admin
Admin

Geslacht: Man
Leeftijd: 47
Geregistreerd op: 29-9-2005
Berichten: 13141
Woonplaats: Groningen
Offline

Geplaatst: Di 01 Jan 2013, 19:22 Onderwerp: Jelger Herder - fotograaf van januari

Korte bio
Naam: Jelger Herder
Leeftijd: 32
Woonplaats: Wijchen (zit midden in verhuizing!)
Beroep: Projectleider/onderzoeker bij stichting RAVON (Reptielen Amfibieën Vissen Onderzoek Nederland)
Andere hobbies? Reizen
Gebruikte apparatuur: Canon 5DII met lenzen van 17 mm tot 300 mm.
Website: www.digitalnature.org
Foto’s op Nederpix.

Interview
Waarom natuurfotografie?
Van jongs af aan was ik al geïnteresseerd in de natuur. Bij een toets in de kleuterklas liet ik de vraag wat er te zien was op een plaatje waarop een zwart silhouet van een vogel stond open. Niet omdat ik niet wist of het een vogel was maar omdat ik niet kon zien of het nou een kauwtje of een merel was. Het genieten en vastleggen van de natuur is dus allereerst begonnen omdat ik het zelf leuk vond. Natuurfotografie is een prachtig medium om de unieke momenten en schitterende natuur met anderen te delen. Vanaf het begin heb ik een eigen website opgezet om mijn foto’s te delen. In die tijd moest dat nog allemaal in HTML en was de drempel nog hoog t.o.v. nu. Tegenwoordig zie ik ook vanuit mijn werk bij RAVON de waarde van goede natuurfoto’s. Om zeldzame soorten te beschermen is er breed draagvlak nodig in de maatschappij. Veel zeldzame soorten zijn echter zo zeldzaam of door hun levenswijze moeilijk te vinden dat vele mensen ze nooit in de natuur zullen tegenkomen. Natuurfoto’s zijn dan een prachtig middel om deze soorten onder de aandacht te brengen.

Onbekend maakt onbemind, dat geldt zeker voor de knoflookpad. Weinig mensen hebben deze pad ooit gezien in Nederland. Door zijn verborgen levenswijze wordt hij zelden gezien. Toch is het van belang het dier te kunnen tonen om draagvlak voor bescherming te creëren.

Wat is het leuke aan natuurfotografie?
Allereerst is het buiten zijn in de natuur geweldig. Je hoeft niet naar verre oorden om mooie dieren te zien (hoewel het wel wil helpen Smile

). Nederland heeft een enorm diverse natuur met rivierdelta, bossen, duinen, kust, heideterreinen, polders, uiterwaarden en het mergelland. Er zijn altijd nieuwe gebieden, soorten en uitdagingen te vinden. Vaak ga ik van te voren met een plan op pad maar kom ik met totaal andere foto’s thuis. Dat vind ik juist het leuke, het onverwachte en het spannende: krijg je de dassen te zien voordat het te donker wordt of niet …

Veenbesparelmoervlinder - tijdens veldwerk voor RAVON kwam ik op een mooi heideterrein in Drenthe deze zeldzame soort tegen. Van te voren geen rekening mee gehouden, dus extra leuk!

Wat zijn de minder leuke kanten?
Misschien dat echt goede foto’s zoveel tijd kosten en het feit dat juist tijd de limiterende factor is. Daarnaast houd ik persoonlijk van rust tijdens het fotograferen, het liefst kom ik niet veel andere mensen tegen tijdens het fotograferen. Nederland is echter een druk land en het is me al herhaaldelijk overkomen dat wandelaars (of andere fotografen) het onderwerp verstoren terwijl je aan het fotograferen bent. Oplossing is ook simpel: kies de gebieden die minder bekend zijn en dus minder druk bezocht worden en probeer doordeweeks te gaan in plaats van in het weekend. Ook dan kan het in de Nederlandse natuur verrassend rustig zijn!

In een onbekend en rustig gebied in Brabant kwamen we op een dag zwermen Phageavlinders tegen.

Wat is je specialiteit?
Ingegeven vanuit mijn interesse en werk zijn dat de reptielen, amfibieën en zoetwatervissen. De laatste jaren fotografeer ik echter ook veel zoogdieren en insecten.

Rivierprik - Een zeldzame en bijzondere vissoort die in Nederland slechts op enkele plaatsten paait. Gefotografeerd met camera in een onderwaterhuis.

Wat kenmerkt jouw foto’s?
Ik denk niet echt dat er een specifiek kenmerk is. Ik probeer juist mijn onderwerpen uit verschillende oogpunten te benaderen. Ik probeer van elke soort bijvoorbeeld zowel portretten te maken (oogcontact vind ik dan belangrijk) als opnames van het dier in haar leefomgeving. Met name foto’s die ook de omgeving tonen vind ik zelf een meerwaarde geven. Een blauwe heikikker op zich is prachtig maar als je de soort met een groothoek weet te fotograferen vertelt de foto veel meer. Het laat zien hoe nietig de dieren zijn in hun omgeving en hoe kwetsbaar of mooi hun leefgebied is.

Door te kiezen voor een groothoekopname laat je ook het leefgebied van de heikikkers zien, mijns inziens een meerwaarde.

Hoe werk je meestal?
Vroeger ging ik op pad naar een mooi gebied en zag ik wel waar ik tegenaan liep. Tegenwoordig ga ik anders te werk en plan ik mijn fotografie van te voren. Ik verdiep me in de soort en heb van te voren vaak al in mijn hoofd wat voor soort foto’s ik van een soort wil maken. Ik merk dat ik hierdoor met betere foto’s thuis kom dan het lukraak op pad gaan. Je kunt dan rekening houden met het licht, het gedrag van soorten en de omgeving waarin je soorten kunt fotograferen. Denk bijvoorbeeld aan roepende rugstreeppadden waarvoor je tijdens de korte voortplantingspiek in het voorjaar op pad moet. Of aan een foto van een zandhagedis tussen de bloeiende roze heide, daarvoor hoef je niet in maart op pad …

Deze foto is een voorbeeld van plannen. Ik had eerder in het jaar al op dezelfde locatie konijnen gefotografeerd. Qua kleuren was het grasland toen nog weinig spectaculair. Ik ben toen een maand later teruggegaan op het moment dat de boterbloemen bloeiden om zo de foto te maken die ik voor ogen had. Dat de konijntjes dan zo mooi poseren is uiteraard wel geluk …

Zandhagedis tussen de roze heide, lukt alleen wanneer de heide bloeit natuurlijk!

Hoe en wanneer ben je begonnen met fotograferen?
In 2002, tijdens mijn studie Biologie aan de VU heb ik mijn eerste camera gekocht om de dingen die ik tegenkwam vast te leggen. Ik kocht een Nikon Coolpix 995 waarmee ik ook door de telescoop van mijn vader vogels kon fotograferen (digiscoping). Op die camera zat echter ook een geweldige macro functie en al snel fotografeerde ik veel meer dan vogels alleen. Twee jaar later liep ik tegen de limieten van de coolpix aan en ben ik overgestapt op een canon 10D, één van de eerste digitale spiegelreflexcamera’s. Ik heb het voordeel gehad het hele analoge tijdperk over te slaan. Met een digitale camera leer je al doende. Gewoon heel veel foto’s maken, spelen met de instellingen en meteen op je schermpje de resultaten bekijken. Zo is het mogelijk om zelfstandig te leren fotograferen. In de tijd van de film was dat simpelweg te kostbaar.

Van oorsprong ben ik begonnen als vogelfotograaf (digiscoping), ik ben echter al snel over gestapt op allround natuurfotografie. Heel af en toe maak ik toch nog wat vogelplaatjes, hier nog een recente vogelfoto van een jonge tureluur tussen de boterbloemen.

Wat zijn je favoriete plekjes?
Ik heb eigenlijk geen vaste gebieden/plekjes waar ik regelmatig heen ga. Ik laat mij meer leiden door hetgeen ik op de foto wil zetten. Dus als ik foto’s van adders wil maken ga ik naar de heideterreinen van de Veluwe of Drenthe en als ik gewone padden wil fotograferen doe ik dat dichtbij mijn woonplaats. Voor mijn werk bij RAVON kom ik ook in zeer veel gebieden. Wat mij vaak opvalt zijn dat gebieden waar ik van te voren nog nooit van gehoord had vaak ware pareltjes zijn als het gaat om natuurwaarden. De “bekende plekken” zijn voor mij minder interessant omdat ik niet van de drukte houd. Er zijn echter zoveel minder tot onbekende plekken die minstens zo mooi zijn ….

Voor mooie foto’s hoef je niet veel weg. De gewone pad komt nagenoeg overal in Nederland voor. Wel moet je op het juiste moment op de juiste plaats zijn.

Wat is je droomsoort/gebied?
Ik heb redelijk wat gereisd en de regenwouden van Borneo, althans wat er nog van over is, vond persoonlijk het meest indrukwekkend. Wachten tot het donker wordt en dan met een zaklamp, het liefst na een forse regenbui, op pad. Ongelofelijk wat je dan allemaal tegenkomt aan boomkikkers, slangen, gekko's, wandelende takken, sprinkhanen en ander leven. Overdag vanuit de boot langs de oever van de rivier orang oetans, neusapen, Aziatische olifanten en groefkopadders. Een ongekende diversiteit en zeer vriendelijke mensen!

Deze Aziatische olifant fotografeerde ik vanuit een bootje op Borneo. Door de flits en trage sluitertijd krijgt de slurf wat beweging, als ik naar de foto kijk lijkt het alsof de olifant erg veel plezier heeft.

Wat zou je nog graag doen op fotografiegebied?
Er zijn nog veel mooie bestemmingen waar ik graag eens heen zou gaan. Zo lijkt Madagaskar mij fantastisch met zijn vele soorten kameleons. Maar ook dichter bij huis zou ik graag nog eens naar de Pyreneeën gaan. Qua soorten lijkt de Japanse reuzensalamander (Andrias japonicus) mij een prachtige soort om ooit nog eens in het wild te zien en te fotograferen. Dit is de grootste salamander ter wereld die bijna anderhalve meter groot kan worden.

Heb je een fotograaf die je erg inspireert? Zo ja, welke?
Eigenlijk heb ik niet één specifieke fotograaf die mij erg inspireert. Ik kijk wel heel veel naar foto’s van andere fotografen. Hier op Nederpix maar ook in de tijdschriften en bij de winnende foto’s van grote wedstrijden. Als een foto mij erg aanspreekt probeer ik te achterhalen waarom die foto mij aanspreekt om er vervolgens mij voordeel mee te doen bij mijn eigen fotografie. De status van de fotograaf doet mij er niet zoveel toe. Ik zie hier op Nederpix soms ook prachtige foto’s van fotografen die ik tot dan toe nog niet kende. Dat maakt het juist leuk.

Deze rode vliegende boomkikker (Rhacophorus pardali) fotografeerde ik ’s nachts op Borneo. Ze vliegen niet echt maar springen al zwevend van boom naar boom waarbij ze gebruik maken van de “vlieghuid” tussen hun tenen.

Doe je nog aan andere vormen van fotografie?
Eigenlijk weinig. Ik word regelmatig gevraagd voor bruiloften, promoties en dergelijke. Deze uitnodigingen sla ik in de regel af omdat ik mijn tijd liever besteed aan natuurfotografie. Voor vrienden en familie maak ik uitzonderingen dus zo nu en dan fotografeer ik wel wat mensen.

Op deze foto staan twee meisjes die wij via onze stichting steunen. Zoeloes zijn van nature als de dood voor kikkers, slangen en kameleons. Door ze voor te lichten over de gevaren (die zijn er wel degelijk met gifslangen in Afrika) maar ook over de fabels (kameleons stelen je ziel niet met hun tong) krijgen ze meer waardering voor de natuur. Nu vinden ze het leuk om mee te gaan dieren zoeken, hoewel het af en toe nog wel wat griezelig blijft …

Heb je nog een leuke anekdote m.b.t. je fotografie?
Ja, tijdens mijn stage in Zuid-Afrika verbleven we in het Hlhuhluwe Imfolozi park. In dit park zijn de olifanten geherintroduceerd. Mogelijk hebben mensen de serie killer elephants op National Geographics wel eens gezien, dat gaat dus om de olifanten in dit park. Doordat ze bij de herintroductie enkel jonge olifanten in het park hadden gezet was er geen familiestructuur met dominante bulls waardoor de jongeren gingen puberen en niet gecorrigeerd werden. Zo doodden ze meerdere neushoorns maar ook parkwachters en toeristen. Kortom, de olifanten in het park waren levensgevaarlijk. Dat was ons uiteraard verteld dus reden wij voorzichtig rond in het park en probeerden we te voorkomen dat we te dichtbij kwamen. Op een dag kwamen we de bocht om gereden en stond er een grote bull midden op de weg. Direct begon de olifant met zijn oren te klapperen en op een drafje kwam hij onze kant op. In redelijke paniek probeerde mijn stagegenoot de auto achteruit te rijden (wat geen succes was aangezien hij er voor het eerst in reed en het stuur daar aan de andere kant zit). Uiteindelijk reden we achteruit de hoek om en gingen daar wachten of de olifant zou volgen. Scherp hielden wij de bocht van de weg in de gaten maar de olifant kwam in eerste instantie niet. Maar toen kwam plots de hele kudde olifanten aanlopen. We wilden achteruitrijden maar alles in de achteruitkijkspiegel was grijs: er stond al een olifant pal achter de auto. We hebben de motor toen uitgezet en gewoon genoten van het moment. Één olifant liep langs de auto waardoor ik een groothoekopname kon maken (zie beste foto). Er gebeurde verder niks, de kudde is, mits je ze niet verstoort over het algemeen vredelievend …

Door te spelen met de onscherpte kon ik deze fragiele glaskikker in nagenoeg enkel groentinten vastleggen.

Wat vind je van Nederpix?
Ik vind Nederpix een erg leuke website. Toen Nederpix werd opgericht was ik daar erg blij mee. Daarvoor moesten algemene natuurfoto’s gewoon op Birdpix geplaatst worden en kregen ze niet de aandacht die ze verdienden. Zoals al beschreven kun je veel leren van een website als Nederpix door te kijken naar foto’s van anderen en je af te vragen wat je er mooi aan vindt. Ook de commentaren op je eigen foto’s helpen je verder. De laatste tijd heb ik sinds de geboorte van onze dochter structureel minder tijd om op Nederpix door te brengen. Ik bekijk de site echter nog wel regelmatig maar ik kom er helaas niet meer aan toe er zelf veel foto’s op te zetten.

Bij deze foto van een vuursalamander heb ik geprofiteerd van het feit dat ik op mijn digitale camera meteen kon zien wat het resultaat was van het tegenlicht. Het gaat overigens enorm slecht met de vuursalamanders in Nederland, zie www.sosvuursalamander.nl

Heb je nog een tip voor andere fotografen?
Doe vooral je eigen ding. Bijt je vast in een soort of gebied en probeer hier onder verschillende omstandigheden de mooiste foto’s van te maken. Laat je niet te veel leiden door commentaren of kritiek van anderen. Als je je foto’s zelf mooi vindt is dat het belangrijkste, als andere dat ook vinden is dat mooi meegenomen.

Beste foto

Waarom is dit je beste foto?
Ik heb volgens mij in deze rubriek eens het antwoord gelezen “mijn beste foto moet ik nog maken”. Daar hoop ik zelf ook op. Ik vind het lastig om een “beste foto” te kiezen omdat mijn portfolio zo divers is. Ik kies hier daarom voor een foto uit Zuid-Afrika waar ik zelf een goed gevoel bij heb. Ik heb in 2005 stage gelopen in het nationale park Hluhluwe Imfolozi Park. Ik ben daar bevriend geraakt met één van de veldwerkers die uit de arme gemeenschap net buiten het park komt. Om wat terug te kunnen doen zijn we een stichting gestart waarmee we enkele kinderen naar de goede scholen sturen zodat ze een goede opleiding krijgen en een eerlijke kans op een baan later (zie www.zuluwe.org). Hiervoor komen we nagenoeg jaarlijks terug in Zuid-Afrika en we hebben het gebied en de mensen in ons hart gesloten. Deze foto is gemaakt op de voor mij persoonlijk mooiste plek van het Hluhluwe Imfolozi Park en ik kijk er graag naar tijdens de donkere wintermaanden hier.

Hoe heb je hem genomen?
Zie de anekdote boven. Het was dus puur toeval dat de olifant zo dicht langs de auto liep en normaal gesproken zou ik het risico niet opzoeken. In dit geval konden we toch al niet meer terug en kon ik maar beter het moment benutten.

Wat kan er beter aan?
Mogelijk zou het mooi zijn als de hele kudde al door het beeld liep, de rest van de dieren zat nog achter onze auto en aan de andere kant van de weg (tegenlicht).

Welke foto zou je nog heel graag maken?
De adderdans! Mannetjes adders “vechten” om de vrouwtjes in de paartijd. De adders komen met hun kop en voorlijf omhoog en proberen elkaar tegen de grond te drukken om te bepalen wie het sterkst is. Om deze foto te kunnen maken moet je op het juiste moment op de juiste plaats zijn. Daarnaast moet je nog geluk hebben dat de dieren op een relatief open stuk dansen zodat je ze zonder storende elementen in beeld kunt brengen ….

Wie zou je volgende maand tot fotograaf van de maand willen benoemen en waarom?
Als fotograaf van de maand wil ik graag Jan van der Greef benoemen. Hij weet onder allerlei omstandigheden, overal ter wereld, prachtige foto’s te maken. Bijvoorbeeld de prachtige serie van de grote katachtigen uit Afrika.

Laatst aangepast door Arjen Drost op Di 01 Jan 2013, 21:59, in totaal 1 keer bewerkt

Wij gebruiken de volgende cookies: